top of page
Patiënten in het Reva in Tongeren

Shockwave Therapie

Shockwave Therapie

Indicatie

​

ESWT (extracorporiële Shockwave Therapie) wordt gebruikt voor de behandeling van overbelastingsletsels van pezen, al dan niet met verkalkingen. De meest frequente indicaties voor Shockwave Therapie zijn schouderpijn, tenniselleboog, knie- en achillespeesoverbelasting en hielspoor.

 

Werking

​

Door middel van hoogenergetische geluidsgolven (shockwave) wordt het gekwetste weefsel geprikkeld hetgeen de doorbloeding verbetert. Eventuele verkalkingen worden hierdoor ook verbrijzeld. Zo wordt het natuurlijke herstelproces van het lichaam gestimuleerd.

 

Effect

​

Het effect van het opgewekte herstelproces door shockwave therapie is slechts geleidelijk merkbaar. De resultaten zijn daarom pas 1 maand na de laatste behandeling te beoordelen. Wetenschappelijk onderzoek toont bij 70% van de shockwave behandelingen een goed resultaat.

 

Praktisch

​

Een shockwave behandeling bestaat uit 3 sessies met telkens ongeveer 1 week tussen (de opeenvolgende behandelingen versterken elkaar). Voor de sessie wordt eerst de gekwetste zone opgezocht met echografie. Dan worden ongeveer 2000 snel opeenvolgende schokjes gegeven (5 min). Er is geen nazorg nodig: je kan met de wagen rijden en alle normale activiteiten hervatten. Shockwave Therapie is uiterst veilig: de dag nadien is er soms een lichte roodheid die spontaan verdwijnt.

Dokter Rens Busschots met een patiënt
  • Schouder
    In het schoudergewricht kan er kalkafzetting ontstaan in de pezen, meestal (maar zeker niet altijd) door overbelasting. Bij bepaalde bewegingen klemt de kalk in tussen het dak van de schouder en de bovenarm, hetgeen een stekende pijn geeft in de bovenarm, soms tot in de hand. Liggen op de schouder (‘s nachts) is meestal onmogelijk. In rust kan er een zeurende pijn aanwezig zijn.
  • Elleboog
    Door overbelasting van de voorarmspieren (veel draaien, wringen, heffen, …) ontstaat er een irritatie van de peesaanhechting van deze spieren. Na langere tijd wordt het weefsel effectief omgevormd met littekenweefsel en eventueel verkalkingen. Aangezien peesweefsel slecht doorbloed is, kan het lichaam het weefsel niet meer herstellen. Hierdoor wordt het een chronisch probleem. Aanraking van de elleboog is pijnlijk, de kracht in de arm neemt af (iets opendraaien of grijpen wordt moeilijk) en er kan een uitstraling naar boven- en onderarm ontstaan.
  • Heup
    Hoewel de meeste mensen denken dat het heupgewricht zich aan de buitenzijde bevindt, zit dit zich eigenlijk in de lies. Pijn aan de buitenzijde van “de heup” met uitstraling over het bovenbeen (en soms de lies) wordt meestal veroorzaakt door een irritatie van de aanhechting van de bilspier op de knobbel die deel uitmaakt van het bovenbeen. Deze bilspier is verantwoordelijk voor stabilisatie tijdens het stappen en rechtstaan. Door overbelasting wordt het peesweefsel gekwetst en kan er een slijmbeursontsteking ontstaan. Hierdoor wordt stappen, langer rechtstaan en liggen op deze zijde heel pijnlijk.
  • Lies
    Overbelasting van de adductoren zorgt voor pijn in de liesregio. De adductoren is de spiergroep die het bovenbeen naar binnen trekt, bv bij voetbal. Ook lopen op oneffen oppervlak kan irritatie van de pees geven. Omdat de adductoren aanhechten op het schaambeen kan dit een diepe, moeilijk te lokaliseren pijn in de lies veroorzaken.
  • Zitknobbel
    De hamstrings hechten aan op de zitknobbel (tuber ischiadicum). Zitten op een harde stoel geeft een vervelende pijn waardoor de patiënt moet bewegen of zelfs rechtstaan. Langere afstanden wandelen, rechtkomen vanuit zit of ’s ochtends opstaan geeft meestal een zeurende stijfheid met uitstraling over de achterzijde van het bovenbeen, soms tot aan de knieholte.
  • Kniepees
    Overbelasting van de kniepees ontstaat meestal door springsporten, maar kan ook optreden bij personen die langdurig op de knieën werken. Rechtkomen vanuit zit (heel het lichaamsgewicht wordt als een hefboom omhoog gebracht) of sporten wordt pijnlijk. Ook kan er pijn optreden bij langdurig zitten (bv. In de wagen). De pijn lokaliseert zich meestal net onder de knieschijf. Minder frequent kan de pees ook gekwetst zijn net boven de kniepees of op de plaats waar de pees aanhecht op het onderbeen.
  • Achillespees
    Door een verkeerde (over-)belasting van de achillespees kan er een verdikking ontstaan op het hielbeen of over het verloop van de pees. Omdat de pees veel krachten moet opvangen (lichaamsgewicht), geeft dit pijn bij wandelen, lopen en lang rechtstaan. Na een tijdje zitten of in de ochtend is er een stijfheid en het gevoel dat de pees even nodig heeft om op gang te komen.
  • Hielspoor
    Hielspoor is een oude benaming voor pijn onder het hielbeen. Vroeger werd foutief gedacht dat een klein uitsteekseltje onder het bot de oorzaak van de pijn was, vandaar de naam. Op dit moment weten we dat een chornische ontsteking van het peesblad onder de voet de pijn veroorzaakt.
bottom of page